Het begin van alles in Human Design is Strategie en Autoriteit, aldus Ra Uru Hu, de grondlegger. De meesten onder ons zijn het wel eens zat gehoord: Volg je Strategie en eer je Autoriteit. Alsof er niets anders is. En toch is daar dat hele systeem met al die complexiteit, details en diepte.

De Bhan Tugh… een mooie naam voor een gebeurtenis die we beter kennen als de Oerknal of de Big Bang, nu ongeveer 15 miljard jaar geleden. In vele tradities gekend als “in den beginne was er een ei.”

Op 15 juni start ik mijn 7de jaar met Human Design. Dat is dan zogezegd het laatste jaar in die eerste 7-jarige cyclus. Vandaag ben ik dus de laatste maand van dat zesde jaar gestart.

In de afgelopen weken heb ik veel vragen gekregen naar aanleiding van mijn kritische reflecties op Human Design. Over Ra. Over de oorsprong. Over de wetenschappelijkheid van het systeem (of het gebrek daaraan). En vooral: over het gevaar van identificatie.

Ik zei al dat het niet lang zou duren voor je me terug zou horen, dus hier ben ik weer. Maar geen nood, na dit intense tweeluik neem ik even een pauze om aan nieuw materiaal te werken, dus dat geeft jou zeker voldoende tijd om deze twee grote happen te verwerken.

Gisteren stond ik op het punt om de handdoek in de ring te gooien.
De tweede keer dat ik op dat punt heb gestaan. De laatste keer was ergens eind 2020.

Wanneer een systeem of wanneer informatie in het algemeen afbreuk doet aan de menselijke ervaring, dan zitten we met een probleem. Dan wordt het systeem op zichzelf de ervaring en niet langer de wegwijzer naar de ervaring. Systemen kunnen daarom alleen maar een...

Bon, kijk, Human Design kwam via ene Robert Alan Krakower in de wereld doorheen een ervaring dat we onmogelijk kunnen staven. Intussen reis ik al 6 jaar met Human Design, heb intensief geëxperimenteerd, diep gestudeerd (doe ik nog steeds) en dan kom ik op een punt dat...

Voor Ra Uru Hu, de grondlegger van Human Design, Type, Strategie en Autoriteit toevoegde in 1997 en 1998, werkte men in Human Design met twee andere Types: een design “to do” en een design “to wait” (ook wel “to be” genoemd). Later werden dat de Manifestor (“to do”),...

De meesten onder ons weten intussen de Type een toevoeging is geweest van Ra Uru Hu en het dus niet uit de oorspronkelijke Revelatie kwam. De oorspronkelijke Revelatie had plaats in januari 1987. Begin jaren ‘90 begon Ra het systeem actief door te geven. Pas in 1997 sprak hij voor het eerst over Type en Strategie.

En kinderen werken dan helemaal anders, hè? En daarom is Human Design ook zo belangrijk voor de ouders. Zodat ze dat inzicht ook effectief krijgen van: Hoe werkt het voor mij als volwassene?

De mind weet eigenlijk niet wat correctheid, of correct-zijn is.
De mind heeft een heleboel oordelen doch, over wat correct zou kunnen zijn of niet.
En zo beoordelen we niet alleen onze eigen ervaringen, maar ook onszelf, anderen en ervaringen van anderen.

Human Design is bedoeld als experiment.
“Het is geen geloofssysteem,” zei Ra Uru Hu, “Het vereist niet dat je ergens in gelooft. Het vereist niet dat je in mij gelooft. Het zijn geen verhalen. Het is geen filosofie. Het is een concrete routekaart naar de aard van het zijn. Het is een logische wijze waarmee we onszelf kunnen zien.”

Ik weet niet of jij het ook voelt of ziet, maar voor mij wordt het stilaan overduidelijk dat niet alleen het Human Design Systeem klopt, maar ook de voorspelling die The Voice en Ra deden omtrent de staat van de wereld en wat komen zal.

“Breathe life. Don’t challenge it,” zei Ra Uru Hu in een kort audio-fragment dat Mary Ann Winiger via haar nieuwsbrief stuurde.
Het gaat over zien wat je krijgt, vertelt hij ook.

Ik was afgelopen donderdag aanwezig op de eerste call van vijf calls van Mary Ann Winiger over en voor Projectors.

De laatste tijd zat ik weer erg in de twijfel rond de legitimiteit van Human Design. Ik merkte dat ik steeds maar weer afgeleid raakte door de details en hoe ik dan weer in mijn hoofd word getrokken, weg van mijn lichaam. Wat moet ik daarmee, denk ik dan? Wat draagt dit bij?

Ik wil vervolgens een verhaal delen over mijn ervaring met initiëren. Iets wat ik zogezegd als Projector zeker niet mag doen, zegt men. Eigenlijk is het een verhaal over Strategie en Autoriteit, maar dan anders dan verwacht.

Ra had nooit de bedoeling om Strategie en Autoriteit toe te voegen. Hij deed dat omdat mensen steeds na een reading vroegen: En wat nu? Wat moet ik nu doen?

Die vraag krijg ik ook continue. Die vraag stelde ik me vroeger ook voortdurend.